Konuşma Eğitimi Neden Önemlidir? Söylenenle Anlaşılan Arasındaki İnce Çizgi
İstanbul’da yaşayıp da konuşmanın ne kadar hayati olduğunu fark etmemek zor. Sabah serviste iki kelimeyle çıkan tartışmalar, ofiste yanlış anlaşılan bir mailin yarattığı sessiz gerginlik, akşam arkadaş ortamında “ben öyle demek istememiştim” cümlesiyle biten sohbetler… Günün sonunda şunu düşünüyorum: Aslında sorun çoğu zaman ne söylediğimiz değil, nasıl söylediğimiz.
İşte tam bu noktada şu soru kafamda dönüp duruyor: Konuşma eğitimi neden önemlidir? Bu soru sadece diksiyonla, düzgün telaffuzla ilgili değil. Çok daha derin bir yere dokunuyor.
Çocukluktan Gelen Bir Miras: Konuşarak Anlaşmak
Çocukken “yüksek sesle konuşma”, “lafını bil”, “önce dinle” gibi uyarılarla büyüdük. Kimse bize nasıl konuşacağımızı gerçekten öğretmedi. Daha çok neyi yapmamamız gerektiği söylendi. Oysa konuşmak, doğuştan gelen bir yetenek gibi görünse de aslında ciddi bir beceri.
Geçmişte konuşma eğitimi daha çok hitabetle, kürsüyle, topluluk önünde konuşmayla ilişkilendirilirdi. Politikacılar, öğretmenler, spikerler bu eğitimi alırdı. Günlük hayatta ise “nasıl olsa konuşuyoruz” denirdi. Ama bugünün dünyasında bu yaklaşım pek işlemiyor.
Ofiste Bir Cümle, Bir Günün Havasını Değiştirebilir
Gündüzleri ofiste çalışıyorum. Toplantı odasında söylenen tek bir cümle, bazen tüm haftanın havasını belirliyor. Bir gün bir arkadaşım şunu dedi:
— Bu iş böyle olmaz.
Cümle kısa, net ama sertti. Kimse itiraz etmedi ama herkes gerildi. Sonra aynı düşünce başka bir ağızdan şöyle geldi:
— Burada farklı bir yol denememiz daha sağlıklı olabilir.
Aynı fikir. Bambaşka etki. İşte konuşma eğitimi neden önemlidir sorusunun cevabı tam da burada yatıyor. Kelimelerin tonu, vurgusu, seçimi; niyeti ya yumuşatıyor ya da sertleştiriyor.
Kendi Kendime Sorduğum Bir Soru
Bazen blog yazarken durup kendime soruyorum:
“Ben aslında anlaşılmak mı istiyorum, yoksa sadece konuşmak mı?”
Konuşma eğitimi, bu ikisi arasındaki farkı öğretiyor. Susmamız gereken yeri, duraklamayı, nefes almayı, dinlemeyi… Bunlar okulda pek öğretilmeyen ama hayatta sürekli karşımıza çıkan şeyler.
Bugün Konuşma Eğitimi Neden Daha da Önemli?
Mesajlaşma uygulamaları, kısa videolar, hızlı toplantılar… Her şey hızlandı. Ama iletişim hızlandıkça yanlış anlaşılma ihtimali de arttı. Yazıda emojilerle kurtarılan ton, konuşmada yok. Sesin var, beden dilin var, göz temasın var.
Toplantıda “tamam” demenin bile onlarca anlamı olabiliyor. İstekli bir “tamam” mı, mecbur bir “tamam” mı, geçiştiren bir “tamam” mı? Konuşma eğitimi, bu farkları fark etmeyi sağlıyor.
Günlük Hayattan Küçük Bir Sahne
Akşam eve geliyorum. Yorgunum. Biri soruyor:
— Günün nasıl geçti?
“İyi.” diyorum ama sesim düşüyor. Aslında iyi değil. Konuşmayı öğrenmediğinde, duygular da yarım kalıyor. Konuşma eğitimi biraz da kendini doğru ifade edebilme cesareti.
Gelecekte Konuşabilen İnsan Daha mı Önde Olacak?
Bence evet. Bilgiye herkes ulaşıyor ama kendini ifade edebilen, derdini anlatabilen, karşısındakini incitmeden konuşabilen insan sayısı hâlâ az. İş görüşmelerinde, ekip çalışmalarında, hatta sosyal ilişkilerde bu fark net şekilde hissediliyor.
Gelecekte teknik beceriler kadar iletişim becerileri de öne çıkacak. Konuşma eğitimi; sadece sahnede değil, hayatın içinde güçlü durmayı öğretiyor.
Konuşma Eğitimi Neden Önemlidir? Çünkü İnsan İnsana Konuşur
Ne kadar yazarsak yazalım, ne kadar mesaj atarsak atalım, en temel bağ hâlâ konuşma. Birine derdini anlatmak, bir fikri savunmak, bir özrü samimi kılmak hep konuşmayla oluyor.
İstanbul gibi kalabalık bir şehirde, herkes konuşuyor ama az kişi gerçekten anlatabiliyor. Konuşma eğitimi; sesi yükseltmeyi değil, anlamı derinleştirmeyi öğretiyor.
Ve bazen insanın ihtiyacı olan tek şey, doğru cümleyi doğru tonda kurabilmek oluyor.